Een van hen was Manon die de stage als een hoogtepunt van haar opleiding ziet. “In Zuid-Afrika leerde ik echt beseffen dat sport als middel zo belangrijk is onze samenleving. Daar en hier. Deze stage heeft me doen inzien dat het sociale apsect rond sport zo belangrijk is. Sport is een goede manier om kinderen en volwassenen te helpen hun eigen levensomstandigheden te verbeteren. Ze leren door sport beter met mekaar communiceren of respect te tonen voor elkaar. En in het geval van de townships helpt het hen weg te blijven van drugs of toont het de jongeren dat naar school gaan heel belangrijk is.”
 
Gedurende de trip verbleven Manon en haar medestudenten 10 dagen aan de universiteit van Stellenbosch waar ze meewerkten aan een project van de plaatselijke universiteit om jongeren aan het sporten te zetten. “Het vak Lichamelijke Opvoeding is sinds enkele jaren afgeschaft in Zuid-Afrika en met deze lessen willen de studenten ter plekke ervoor zorgen dat de kinderen toch een gezonde portie beweging krijgen. Een knap project dat me net als de initiatieven van organisaties zoals Waves4Change, ZipZap, Indigo, Coolplay,… deed inzien dat dergelijke initiatieven wel degelijk een verschil maken voor de levens van vele kinderen. Het was fantastisch om te zien hoe je eigen enthousiasme kan bepalen hoe iemand die het thuis echt niet makkelijk heeft toch met een goed gevoel naar huis kan gaan”.
 
Ter plekke werd Manon dan ook geconfronteerd met de harde werkelijkheid. Want hoewel Apartheid al lang officieel afgeschaft is, bepaalt het het dagdagelijkse leven nog steeds voor een groot deel van de zwarte Zuid-Afrikaanse bevolking. “Ik leerde toch vooral dat Zuid-Afrika nog een lange weg af te leggen heeft. En dat sport hiervoor de sleutel kan zijn. Het verbindt mensen, houdt hen op het rechte pad en zorgt ervoor dat ze even niet aan hun situatie denken. Het verschil tussen rijk of arm is er heel erg groot. Het leven is er letterlijk zwart-wit en dat is soms moeilijk te vatten. Zo heb je bijvoorbeeld heel concreet 1 agent per 10 inwoners in de rijkere buurten, terwijl dat er in de townships maar 1 op 100.000 is. Geen wonder dus dat die sloppenwijken geregeerd worden door bendes. Maar het idee en de ervaring die we opdeden dat er tal van organisaties aan werken om dit te veranderen stemt me toch positief.”