Er zijn al veel initiatieven die mentale gezondheid bespreekbaar willen maken, maar wat Troep uniek maakt, is de focus op de omgeving van personen met depressie. De jongeren gaan in dialoog met iemand uit hun dichte kring, iemand die een grote impact heeft gehad op hen tijdens de depressie, en samen bespreken ze wat waardevol was aan hun steun. Naast artikelen met de persoonlijke verhalen van de personages, zijn er ook zes thematische podcasts die ervaringen bundelen over depressie, medicatie, zelfmoord, (liefdes)relaties, de samenleving en professionele hulp. Drie experts kaderen die ervaringen in de medische en maatschappelijke context.

Getuigenis Maarten: “Of ik nu in de les zat, of thuis was, of ergens op een feestje of in de cinema, ik merkte dat ik mij constant slecht voelde, eender waar, eender wanneer.”
De belangrijkste stemmen daarin zijn psychiater/auteur Dirk De Wachter en Stephan Claes, diensthoofd volwassenenpsychiatrie UZ Leuven, die overigens allebei erg enthousiast zijn over Troep: “Ik probeer als ‘oude’ psychiater wel eens te pleiten voor betere bespreekbaarheid, maar ik denk dat het veel herkenbaarder en geloofwaardiger is als het uit dezelfde generatie komt”, aldus De Wachter.  “Het taboe moet verdwijnen, mensen moeten weten dat zoiets iedereen kan overkomen, los van een sterk of zwak karakter. Alstublieft, spreek erover, als het daarmee niet voldoende is, ga in professionele hulp. En weet dat men je echt wel kan helpen. Als Troep die boodschap kan verspreiden, is dat fantastisch”, voegt Claes toe.

Getuigenis Liesa: “Vanaf dan ben ik in een patroon gerold waar ik bijna niet meer at, waar ik me niet meer waste, niet meer sliep, en alleen nog maar kon huilen.”
Naast hulp en steun aanbieden is het belangrijkste doel van Troep om het stigma van depressie weg te halen en het onderwerp opener te kunnen bespreken. Een studie van de Koning Boudewijnstichting bewijst dat de media bijdragen aan de stigmatisering van psychische aandoening via beeldvorming. Troep wil, zonder te polariseren, een antwoord zijn in dat debat. Als de media in staat zijn om een taboe op een onderwerp te leggen, en te bepalen hoe de maatschappij ermee omgaat, moeten ze toch zeker ook in staat zijn om het omgekeerde te doen?

Saya: “Tijdens mijn eetstoornis deed ik alles om mijn problemen te verbergen en had ik allerlei trucjes om te verhinderen dat iemand iets zou merken, maar nu ik weet dat praten echt helpt, doe ik dat veel gemakkelijker.”