Een beklijvende sfeer heerst tussen de mooie opkomst van VUBāers op deze zonnige dag. Iedereen weet waarom we hier zijn: om de slachtoffers van de gruwelijke aanslagen in Brussel van precies een jaar geleden te herdenken. Iedereen herinnert het zich nog alsof het gisteren was en leeft mee met de slachtoffers en hun naasten.
āJammer genoeg was het geen film, maar zure realiteitā
Alumnus Laurens Coessens was een van die slachtoffers, hij liet zijn aangrijpende relaas van de gebeurtenissen voorlezen door de Studentenraad. Hoe zijn āeenvoudigeā studentenleven een abrupt einde kende door zwaargewond te raken bij een explosie op de luchthaven. In oktober heeft hij de laatste in een reeks van zes voetoperaties.
āMensen begonnen onmiddellijk elkaar te helpen, ongeacht leeftijd, huidskleur of religieā
Rector Caroline Pauwels las de woorden van onderzoekster Shenja voor, die ook ooggetuige was van de aanslagen, maar gelukkig niet gewond raakte. Ze was een jaar geleden met haar zoontje van vier maanden in de luchthaven wanneer ze een oorverdovende knal hoorde. Een knal, geschreeuw en paniek, maar ook solidariteit. En dat is wat haar het meeste zal bijblijven.
āLiefde zou het uitgangspunt moeten zijn van alle ideeĆ«n, alle godsdiensten, alle mensenā
Caroline Pauwels sprak ten slotte over de kracht van liefde, en over hoe we het positieve kunnen zien in het negatieve. Dat deed ze aan de hand van enkele poĆ«tische citaten een het boek āEen jihad van liefdeā van David Van Reybrouck. Hierna werd de herdenking afgesloten met een solidair moment van stilte.