Een beklijvende sfeer heerst tussen de mooie opkomst van VUBā€™ers op deze zonnige dag. Iedereen weet waarom we hier zijn: om de slachtoffers van de gruwelijke aanslagen in Brussel van precies een jaar geleden te herdenken. Iedereen herinnert het zich nog alsof het gisteren was en leeft mee met de slachtoffers en hun naasten.

ā€œJammer genoeg was het geen film, maar zure realiteitā€


Alumnus Laurens Coessens was een van die slachtoffers, hij liet zijn aangrijpende relaas van de gebeurtenissen voorlezen door de Studentenraad. Hoe zijn ā€˜eenvoudigeā€™ studentenleven een abrupt einde kende door zwaargewond te raken bij een explosie op de luchthaven. In oktober heeft hij de laatste in een reeks van zes voetoperaties.


ā€œMensen begonnen onmiddellijk elkaar te helpen, ongeacht leeftijd, huidskleur of religieā€


Rector Caroline Pauwels las de woorden van onderzoekster Shenja voor, die ook ooggetuige was van de aanslagen, maar gelukkig niet gewond raakte. Ze was een jaar geleden met haar zoontje van vier maanden in de luchthaven wanneer ze een oorverdovende knal hoorde. Een knal, geschreeuw en paniek, maar ook solidariteit. En dat is wat haar het meeste zal bijblijven.


ā€œLiefde zou het uitgangspunt moeten zijn van alle ideeĆ«n, alle godsdiensten, alle mensenā€


Caroline Pauwels sprak ten slotte over de kracht van liefde, en over hoe we het positieve kunnen zien in het negatieve. Dat deed ze aan de hand van enkele poĆ«tische citaten een het boek ā€˜Een jihad van liefdeā€™ van David Van Reybrouck. Hierna werd de herdenking afgesloten met een solidair moment van stilte.